Nieuwe producten

'The great poet writes his time,' schreef Eliot. In het werk van de Braziliaanse Carlos Drummond de Andrade (1902-1987) lezen we onze tijd. Drummond biedt geen hoop, geloof, troost, geen leefregels of zekerheden, geen houvast van welke aard ook. Hij is daarom de dichter van de menselijke onmogelijkheid genoemd, wat hem meteen vanaf zijn sensationele debuut in de jaren twintig van de vorige eeuw tot de meest omstreden figuur in het nogal conservatief getinte Braziliaanse literaire leven heeft gemaakt. Als de mens zo in elkaar zit dat hij moet communiceren, dat hij daartoe taal en liefde heeft maar dat taal en liefde weer tekort schieten, dan rest volgens Drummond slechts een surrogaat van liefde en de grootst mogelijke terughoudendheid in de taal. Het is het overal voelbare besef van bescheidenheid die de mens tegenover zichzelf verplicht is, een simpele kwestie van fatsoen wil hij met zichzelf coherent zijn, dat Drummond en zijn werk kenmerkt en de toon van dit werk bepaalt: een soms wat korzelige toon, waarin wantrouwen klinkt tegen elke vorm van enthousiasme, het gebruik van understatement, anticlimaxen, kleine woorden voor grote dingen, colloquialismen, dit alles gelieerd aan een onmiskenbare ondertoon van classiciteit.
Maar de paradoxale waarheid is dat dit werk, ondanks de door de schrijver beoogde schijn van het tegendeel, wel degelijk in staat is te helpen. Drummond bewijst met zijn werk dat het leven, ongerijmd als het is, leefbaar is.
Een internationale consensus rekent Drummond tot de belangrijkste Latijns-Amerikaanse dichters van de twintigste eeuw. Generaties Brazilianen hebben hem erkend als hun intellectuele mentor. Deze man, die geen enkele poging deed bij wie ook in de smaak te vallen, is in Brazilië voor grijsaards en scholieren en alle leeftijdsgroepen daar tussenin - en dat zonder ook maar een zweem van twijfel - de grootste.

August Willemsen - de vertaler van onder anderen Fernando Pessoa en Machado de Assis - is erin geslaagd een keuze en vertaling te realiseren die Drummond geheel en al recht doet.

Vaak zien wij Nederlanders onszelf als een degelijk en spaarzaam volk en we leggen de schuld van de huidige financiële crisis maar al te graag bij de Amerikanen. Die zouden maar raak besteden en zichzelf onbeperkt in de schulden steken. Jaap van Duijn laat in De schuldenberg echter zien dat de schulden van Nederlandse gezinnen veel groter zijn dan die van Amerikaanse gezinnen en dat Amerikaanse banken veel meer eigen vermogen hebben dan Nederlandse. Van Duijn voorspelt bovendien dat de schuldenberg een terugkeer naar financiële degelijkheid zal forceren, iets wat na eerdere schuldexplosies ook altijd is gebeurd. Het is onvermijdelijk dat banken minder gemakkelijk geld zullen uitlenen aan gezinnen en dat huizenkopers weer moeten leren sparen en eerder hun leningen zullen moeten aflossen. En we moeten ook nog op de blaren zitten: van eerdere crises weten we dat niet iedere overheid, niet iedere bank en niet iedere onderneming haar schulden zal afbetalen. De schuldenberg opent genadeloos onze ogen voor de penibele situatie waarin we ons momenteel bevinden. Het is een glasheldere analyse van onze economische situatie en bovendien een kritische evaluatie van de aangekondigde bezuinigingen van het kabinet-Rutte.

In 1903 trouwde Albert Einstein met Mileva Maric, zijn metgezel, collega en vertrouweling, wier invloed op zijn meest creatieve jaren tot heel wat speculatie heeft geleid. Deze correspondentie biedt de lezer een openhartige blik op Einsteins relatie met zijn eerste vrouw en op zijn intellectuele ontwikkeling in de periode van zijn 'annus mirabilis', 1905, het jaar van de relativiteitstheorie.

Van alle materie in het universum is 9O% of meer ongezien. Niemand weet wat het is. Het universum breidt zich uit, maar niemand weet hoe lang de expansie al gaande is. Gaat dit eindeloos door of klapt het in elkaar, een soort omgekeerde big bang?

Het onderwijs is bijna dagelijks negatief in het nieuws met kwaliteitsverlies, Het Nieuwe Leren, fraude, geweld, te veel managers, segregatie, schaalvergroting en een lerarentekort. Cijfers leren dat door twintig jaar zuinig overheidsbeleid het hoger onderwijs is ontzien en het basisonderwijs kleinere klassen heeft gekregen, maar dat daardoor het voortgezet onderwijs budgettair door de mangel is gehaald. Terwijl juist in dit deel van het Nederlandse onderwijssysteem de schoolorganisatie, het curriculum en de pedagogisch-didactische aanpak ingrijpend op de schop zijn genomen. In dit vernieuwingsproces lijken de afzonderlijke beleidsmaatregelen heel zinnig geweest. Bij elkaar opgeteld hebben ze helaas een vernietigende uitwerking op de beroepstrots en het functioneren van de leraar. Door dit alles lopen de prestaties terug. De aansluiting met het vervolgonderwijs verslechtert en leerlingen stromen steeds vaker af naar lagere schooltypen. Met de aanstaande pensionering van een groot deel van het lerarenkorps dreigt bovendien een heuse personeelscrisis. Hoe de leraar is opgeleid, wat zijn kwaliteiten zijn en op welke wijze hij en zijn school pubers aan deze samenleving weten te binden, het zijn de prangende kwesties van de nabije toekomst. De Europese doelstelling is dat vanaf 2010 vijftig procent van de jongeren een diploma hoger onderwijs haalt. In Nederland gaat zestig procent naar het vmbo, een aanzienlijk deel daarvan behaalt nimmer een startkwalificatie. Voor het onderwijs is het nu of nooit.

Er is iets vreemds aan de hand. We waren nog nooit zo rijk als nu. Bedrijfswinsten, vermogens, pensioenpotten: naar bijna alle traditionele maatstaven leven we in uitzonderlijk welvarende tijden. Maar wie beter kijkt, ziet dat steeds minder mensen meedelen in al die welvaart. Ouderen moeten langer door tot hun pensioen. Jongeren hebben het voor het eerst minder goed dan hun ouders. En een woning is in veel steden ook voor de betere middenklasse onbetaalbaar. Zelfs wie zuinig leeft heeft een probleem: sparen kost binnenkort geld. Sander Heijne en Hendrik Noten onderzochten waar het misging met onze economie. Hoe kan het dat vrijwel niemand de groei van de economie nog terugziet in zijn of haar portemonnee? Wat bedoelen onze politici eigenlijk, als ze elkaar feliciteren met een 'goed presterende economie'? De zoektocht bracht ze van premier Rutte tot de oprichters van Uber, naar de boeken van Adam Smith. En van conferenties op Zwitserse bergtoppen tot de achterkamertjes van Den Haag. Vliegend door de tijd ontrafelen ze het systeem en rollen ze van de ene verbazing in de andere. Met als conclusie: de huidige hang naar groei is geen noodzaak, maar het resultaat van een verhaal dat we zijn gaan geloven. Er is niets vanzelfsprekends aan stagnerende lonen of veel te hoge huizenprijzen. Het kan anders: eerlijker en duurzamer. Het is tijd voor een nieuw verhaal, waarin de economie weer voor ons werkt, in plaats van wij voor de economie.

De universiteit is sterk in discussie, niet alleen in Nederland, maar wereldwijd. Er zijn meer universiteiten dan ooit, maar tegelijkertijd heerst er toenemende verwarring over hun doel en een groeiende scepsis over hun waarde voor de samenleving. 'Waar is de universiteit voor nodig?' biedt een levendig en overtuigend betoog om geheel opnieuw de rol van de universiteit te doordenken en maakt duidelijk waarom wij universiteiten nodig hebben.
Stefan Collini, een van de belangrijkste kritische stemmen in het debat over de rol van de universiteit, zet vraagtekens bij het veel gehoorde idee dat universiteiten moeten laten zien dat zij een economische bijdrage leveren aan de samenleving. Intellectueel onderzoek, de systematische poging om het menselijk inzicht te vergroten, heeft een inherente waarde, betoogt hij, en kan niet worden gereduceerd tot maatschappelijk nut alleen. Hij keert zich tegen het soort rendementsdenken dat alles in termen van geld rechtvaardigt. Dat geldt ook specifiek voor de geesteswetenschappen, de disciplines die het moeilijkst te verdedigen zijn maar misschien wel tot de waardevolste behoren.
In een tijd waarin de toekomst van hoger onderwijs onzeker is, biedt Collini ons een dieper en beter geïnformeerd begrip waarom universiteiten belangrijk zijn, voor iedereen.

Een ogenschijnlijk onverwoestbaar prestige van een eenvoudig, plichtsgetrouw hoofdambtenaar in Indië wordt na jarenlange strijd aangetast door een geheimzinnige oosterse kracht

Wanneer Maisie zes jaar oud is, besluiten haar ouders van elkaar te scheiden. Maisie groeit op in een wereld vol smakeloze intriges en verraad. Toch blijft haar geest ongebroken. Wanneer haar ouders trouwen met nieuwe partners worden de conflicten alleen maar scherper.
WAT MAISIE WIST is een ontroerende roman over een opgroeiend meisje dat haar onschuld achter zich laat om die uiteindelijk vervangen te zien worden door een onthutsend besef. Het verhaal over onverantwoordelijke ouders en de manier waarop kinderen vaak het slachtoffer worden van een scheiding is nog altijd actueel. De auteur biedt een briljant inzicht in het leven van Maisie.

Deze bundel bevat de tekst die in verkorte vorm werd uitgesproken door Sander Griffioen bij zijn afscheid als hoogleraar wijsbegeerte aan de Vrije Universiteit Amsterdam (1979-2006). De laatste jaren heeft hij zich als bijzonder hoogleraar binnen de Faculteit sociale wetenschap toegelegd op ‘interculturele filosofie met het oog op China’. Zijn rede behandelt onder meer de vraag of er een wezenlijk verschil valt aan te wijzen tussen Westers en Oosters denken. In deze bundel zijn tevens ’overwegingen en commentaren’ opgenomen van twaalf personen die in de afgelopen jaren zijn reisgenoot waren, zowel op zijn eerdere weg door de sociale filosofie als op zijn latere, bijzondere weg door de interculturele filosofie.

Max de Jong (1917-1951) heeft een opvallende positie in de Nederlandse literatuur ingenomen. In 1947 verscheen zijn gedicht in 91 kwatrijnen, Heet van de naald. In de jaren vijftig en zestig zou dit gedicht een ongekende cultstatus krijgen. In Altijd het tinnef om je heen wordt vanuit het perspectief van een 'marginale' schrijver een beeld geschetst van de Nederlandse literatuur tijdens en vlak na de Tweede Wereldoorlog.

In Utrecht studeerde hij Nederlands en verkeerde hij in de kring rond het surrealistische tijdschrift De Schone Zakdoek, waaraan werd meegewerkt door o.a. Chr.J. van Geel, Emile van Moerkerken en Cees Buddingh'. In 1938 debuteerde hij met een gedicht in het tijdschrift Groot Nederland. Naast het dichten hield hij zich intensief bezig met het schrijven van essays. Na de oorlog woonde Max de Jong in Amsterdam. Hier had hij intensief contact met o.a. Adriaan Morriën, Gerard Reve en Geert van Oorschot. Verder volgde hij nauwlettend de activiteiten van W.F. Hermans. Vanaf november 1947 hield Max de Jong een dagboek bij. Naast de scherpe zelfanalyses die hij dagelijks noteerde, schetste hij hierin treffende portretten van de mensen met wie hij omging.

Growing more mushrooms may be the best thing we can do to save the environment, and mushroom expert Paul Stamets explains how in this groundbreaking manual. The science goes like this: fine filaments of cells called mycelium, the fruit of which are mushrooms, already cover large areas of land around the world. As the mycelium grows, it breaks down plant and animal debris, recycling carbon, nitrogen, and other elements in the creation of rich new soil. What Stamets shows is that the enzymes and acids thatmycelium produces to decompose this debris are superb at breaking apart hydrocarbons--the base of many pollutants. Stamets discusses the various branches of this exciting new technology, including mycorestoration (biotransforming stripped land), mycofiltration (creating habitat buffers), myco-remediation (healing chemically harmed environments), and mycoforestry (creating truly sustainable forests)--From publisher description.

In Genadezesjes laat Eelco Runia zien wat iedereen weet maar niemand durft te zeggen. Hij analyseert op scherpe maar humoristische wijze de ontsporing van de universiteit, ooit een bolwerk van professionaliteit. Zijn beschrijvingen van regeldruk, protocolfetisjisme en verantwoordingshysterie zijn een feest van herkenning voor iedereen die werkzaam is aan de universiteit of een andere verbureaucratiseerde instelling. In een achttal brieven – gericht aan buitenstaanders, Kamerleden, bestuurders, collega’s, de bedrijfsarts, studenten, promovendi en de belastingbetaler – licht Runia het fenomeen universiteit vanuit verschillende gezichtspunten door.
Genadezesjes zal ieders kijk op de universiteit voorgoed veranderen. Het boek eindigt met een tienpuntenplan waarin Runia aangeeft hoe we kunnen ontsnappen aan het politiek correcte kader waarin elke oplossing de volgende verslechtering is.

Het aantal professionals onder dienstverleners zoals advocaten, accountants en consultants is de afgelopen jaren meer dan verdubbeld en waarschijnlijk gaat hun aantal in 2010 richting de 900.000.

De toekomst van professionals brengt de sector professionele dienstverlening in kaart en schetst de belangrijkste uitdagingen voor de spelers op deze markt.

Het gaat over Joris van Lanckvelt, die de maatschappij humanistisch wilde maken en zijn leerlingen toneelstukken liet opvoeren voor Utrecht. Dirck Adriaenszoon Valcoogh leerde zijn kinderen goed lezen en zingen. Hij was ook de koster van het dorp en schraapte de duivendrek van de kerktoren. Theo Thijssen was gelukkig met zijn klassikale schoolklas, terwijl Jan Ligthart juist slootjes liet graven rondom zijn school, zijn leerlingen leerde hoe je kaas moest maken en de lastigste kinderen aanpakte met zijn zelfbedachte sinaasappelmethode. Maria Montessori wilde met haar scholen een eind maken aan de ongelijkheid in de wereld. En frater Caesarius bedacht zijn leesmethode opdat Nederland later katholieker zou zijn.

Dit boek beschrijft de fascinerende geschiedenis van de lagere school in Nederland, maar besteedt ook aandacht aan het heden en de toekomst. Eeuwenlang werd het onderwijs vormgegeven op basis van de toekomstige maatschappij die men voor ogen had. Maar welk toekomstbeeld streven we nu eigenlijk na?

De hele geschiedenis lang hebben mensen overal ter wereld verhalen en mythen verzonnen om diepzinnige vragen te beantwoorden zoals: waarvan zijn de dingen gemaakt, wat is de zon, waarom bestaan dag en nacht, winter en zomer? Wat is nu het echte antwoord op die vragen? Tijdens een wetenschappelijke ontdekkingsreis, waarin we alles tegen komen: regenbogen, onze voorouders, tsunami's, vallende sterren, planten, dieren en een intrigerende reeks andere personages, beantwoordt Richard Dawkins met illustrator Dave McKean talloze vragen. De fantastische tekst en illustraties van dit boek vertellen het echte verhaal van de wereld om ons heen en nemen ons mee op een reis door de wetenschappelijke werkelijkheid, die ontzagwekkend mooi blijkt te zijn en veel meer spannende magie bevat dan de bekende oeroude mythen. Dawkins en McKean hebben een oogverblindende lofzang op onze planeet Aarde geschapen, een lofzang die nog jarenlang informatief zal zijn en
verbaasde lezers van alle leeftijden zal inspireren.

Na jaren van felle kritiek op de stortvloed aan circulaires, gaat het debat in het Nederlandse onderwijs nu vooral over de macht van de managers. De vraag is hoe nodig al deze onderwijsmanagers zijn. Waarom krijgen de docenten niet alle ruimte (terug)? Kan het onderwijs niet slimmer en beter bestuurd worden – zonder dat leraren gebukt gaan onder nieuwe bureaucratie. Wat is het voordeel van al die grote, ‘autonome’ scholen? Dit boek geeft meer inzicht in achtergronden, feiten en consequenties van de toegenomen autonomie van het onderwijs. Het geeft antwoord op de vraag hoe het Nederlandse onderwijs beter bestuurd kan worden en hoe het meer gebruik kan maken van alle talenten die het in huis heeft. Hoe kan het onderwijs moderner en doelmatiger worden ingericht en een actievere rol spelen in de maatschappelijke omgeving? Geen klaagverhalen, maar scherpe, goed onderbouwde analyses en oplossingen. Voer voor een beter debat over beter onderwijs in Nederland. Voor iedereen die het onderwijs een goed hart toedraagt.

Wij eisen les! bevat Truijens’ beste columns, beschouwingen en reportages over leren en lezen, moederschap en opvoeding. Kritisch, scherp, vol zelfspot, maar nooit zwartgallig. Leerlingen gaan de straat op met spandoeken waarop staat: ‘Wij eisen les!!!’ Onderwijsvernieuwingen als het nieuwe leren, de basisvorming en het Studiehuis draaiden grotendeels op een mislukking uit. Kritische leraren krijgen door hun management een zwijgplicht opgelegd. Hoogleraren klagen over de treurige basiskennis van hun eerstejaars. mbo’s schaffen het vak Nederlands af. Pabo-studenten zakken massaal voor reken- en taaltoetsen. Ouders stappen naar de rechter om een plaatsje voor hun kind op een gymnasium te eisen. Leraren voelen zich overbelast en onderbetaald. Er dreigt een kolossaal lerarentekort. Een parlementaire onderzoekscommissie stelt vast dat de overheid het onderwijs ‘ernstig heeft verwaarloosd’.

De afgelopen jaren was onderwijs in Nederland regelmatig voorpaginanieuws. Niet goed voor een land dat zo graag een kenniseconomie wil zijn. Alleen de commerciële onderwijskundige adviesbureaus deden gouden zaken. Zij drongen aan op nóg meer vernieuwing. En de ouders? Hoe vinden zij een school waar hun kind het niet alleen gezellig heeft, maar ook iets leert? Is vrijheid van onderwijs een wassen neus, nu de monocultuur van het ‘competentiegerichte leren’ oprukt? Of kan het, nu het dieptepunt is bereikt, alleen maar beter gaan? In Wij eisen les! neemt Aleid Truijens de vernieuwingsdrift en alle gevolgen daarvan genadeloos onder de loep.

Zoals elk fortuin ooit met een eerste dubbeltje is begonnen, zo heeft elke beroemde geleerde ooit een eerste stap in de wetenschap gezet. Waar ging dat onderzoek over? Heeft het de kritiek doorstaan, of sloeg het de plank erg mis? En wat is er in de tussentijd in het vakgebied en met de loopbaan gebeurd? In deze bundel vertellen dertig onderzoekers die hun academische sporen ruimschoots hebben verdiend, over die allereerste stap in hun wetenschap. Soms spannend, soms ontroerend, soms dwars, maar altijd boeiend. Met: Jozien Bensing, Dorret Boomsma, Piet Borst, Hans Clevers, Paul Crutzen, Anne Cutler, Ewine van Dishoeck, Ad Dunning, Nico Frijda, Hans Galjaard, Wim Gerritsen, Jan van Gijn, Richard Gill, Joop Goudsblom, Louise Gunning-Schepers, Arnold Heertje, Ed van den Heuvel, Gerard 't Hooft, Kees de Jager, Floor van Leeuwen, ?Bert Meijer, Wil Roebroeks, Philip Rmke, Kees Schuyt, Jan Smit, Dick Swaab, Abram de Swaan, Pieter Treffers, Joan van der Waals, Willem Albert Wagenaar.

Stephen Hawking (1942-20I8) was de beroemdste wetenschapper ter wereld. Een meesterbrein in een volledig verlamd lichaam, die communiceerde via een spraakcomputer. Hawking hield zich bezig met de meest fascinerende onderwerpen uit de natuurkunde: de oerknal, zwarte gaten, en de ware aard van ruimte en tijd. Vlak voor zijn dood publiceerde hij nog een artikel over het multiversum.

Maar Hawking was ook een icoon van de popcultuur, met gastoptredens in Star Trek: The Next Generation en The Simpsons. Als een orakel sprak hij over bemande ruimtevaart, kunstmatige intelligentie en religie. Hij schreef bestsellers en kinderboeken, en leidde een leven van professionele successen en persoonlijke drama’s.

Wetenschapsredacteur Martijn van Calmthout (de Volkskrant) en sterrenkundejournalist Govert Schilling sloegen de handen ineen en schreven een verrassend en vlot geschreven boekje over alle facetten van Hawkings leven en werk. Een zeer toegankelijke kennismaking met een veelzijdig genie.

Dit boek is een praktische gids voor de stromingen of ’ismen’ in de architectuur van de klassieke tijden tot nu. Hiermee hebt u de ideale introductie in handen tot alle bewegingen die de geschiedenis van de architectuur hebben vormgegeven, van het preclassicisme, humanisme en imperialisme uit vroeger tijden tot de ismen van tegenwoordig zoals postmodernisme, brutalisme en ecoisme. Voor elk isme vindt u twee pagina’s met een inleiding waarin iets wordt verteld over de opkomst van een stroming, de historische periode waarin deze een rol speelde en de belangrijkste discussies over toepasbaarheid, nut en betekenis. In elk hoofdstuk is ruimte voor de belangrijkste architecten en gebouwen uit een periode, sleutelwoorden en illustraties waarin de duidelijkste kenmerken naar voren komen.

Als kind ontdekte Eerde Beulakker dat dagdromen het gewone bestaan ruimschoots in schoonheid overtreft. Op een dag stapte Hedwig van den Brink aan boord, vol reiservaring, onrusten en op zoek naar het ongewone. De plannen voor een verre tocht waren snel gesmeed.

De auteur en zijn vrouw zeilden gedurende een ijzige winter kriskras door de Falklandarchipel. Ze troffen er een half miljoen schapen en tachtig gezinnen, die alles haatten wat Argentijns was.
Onder in de zuidpunt van Zuid-Amerika voer het Nederlandse zeiljacht langs de gletsjerkusten van het fameuze Beagle Canal en zette de bemanning zowel voet aan wal te Ushuaia, de zuidelijkste stad van de wereld, als op Isla Hornos met het klif Kaap Hoorn. Op 21 december 1991, de eerste zomerdag van het zuidelijk halfrond, zeilde het Hollandse koppel, nu in gezelschap van een Engelse zeiler-arts, Antarctica binnen. Het leek op het openen van het deksel van een vrieskist. Wetenschappers, pinguïns en toeristen volgden elkaar in de sneeuw met argusogen.

Toen kwam de ultieme realisatie van kinderlijk dagdromen. Het jacht Teake Hadewych volgde tot in details het kielzog van Sir Ernest Shackleton, de Britse ontdekkingsreiziger die in 1916 van Elephant Island naar South Georgia zeilde in een sloepje, zevenhonderd mijl over de onbekende Scotia Sea, om na een jammerlijk mislukte expeditie hulp te halen.
Eerde, Hedwig en Richard identificeerden zich te midden van ijs en kou wekenlang met hun antiheld en bereikten het eiland South Georgia - waarmee ze tevens het gruwelijkste slagveld qua walvisuitroeiing betraden. Op weg naar huis werd in de oceaan tegen het vulkaaneiland Tristan da Cunha geankerd en thee gedronken bij afstammelingen van de Katwijker visser Pieter Groen, voor wie de bewoonde wereld op vierduizend kilometer afstand ligt.

In his day, Reginald P. Phillimore (1855-1941) was one of Britain's leading postcard artists. A great friend of the Athens of the North, he settled in North Berwick and delighted in depicting various Edinburgh locations, both famous and obscure. Artistically, these cards are some of the finest he produced. He sold his cards through a network of dealers, all over Britain, and since he employed a local schoolgirl to hand colour his drawings, no two coloured cards are the same. Although some of Phillimore's Edinburgh postcards are easy to come by, others are exceedingly rare and sought after today. This book brings together, for the first time ever, all of Phillimore's Edinburgh postcards, to present a fascinating and unique picture of the highways and byways of the great city, from a series of vintage views by a master artist. Phillimore's Edinburgh makes use of all of his ninety-five Edinburgh postcards, with explanatory text and a few supplementary illustrations. It will appeal both to those who know and love Edinburgh and to postcard collectors.

Op een zonnige dag in augustus 1966 verdrinkt de achtjarige Jacob, zoon van Lucille en Harold Hargrave. Bijna vijftig jaar later staat hij voor hun deur. Blakend van gezondheid, nog steeds acht jaar oud. En Jacob is niet de enige die is teruggekeerd uit de dood. Overal in de wereld duiken Teruggekeerden op, en al gauw zijn het er zo veel dat steeds meer mensen zich bedreigd voelen. Niemand begrijpt waarom het gebeurt, hoe het mogelijk is. Maar één ding is zeker: in de chaos die volgt zal iedereen uiteindelijk een keuze moeten maken.

Waar Amerika de selfmade man huldigt, koesterde Nederland jarenlang zijn eigen droom. Doorstroming in het onderwijs bood iedereen de kans hogerop te komen in de maatschappij. Stapelaars werden ze genoemd, de mannen en vrouwen die hun droom waarmaakten door na de lts, de mulo of de mavo telkens een nieuwe trede van de ladder te beklimmen. Dubbeltjes konden kwartjes worden en soms lag er nog meer in het verschiet. Onderwijs was duur, zeker als de eindstreep niet langs kaarsrechte lijnen maar via een omweg werd bewandeld. Het adagium was: duur onderwijs is altijd nog goedkoper dan onwetendheid. (Oud-)politici als Ahmed Aboutaleb, Gerrit Braks, Jan Jacob van Dijk, Maria van der Hoeven, Ab Klink en Ahmed Marcouch zijn stapelaars of laatbloeiers. Evenals de hoogleraren Paul Cliteur, David Pinto en Rob de Wijk. En de CEO s Ad Scheepbouwer, topman van KPN, en Aad Veenman, president-directeur van de NS. Het geldt ook voor de voorzitter van de Algemene Bond van Uitzendbureaus en SER-kroonlid Hans Kamps, (hulp)bisschop van Roermond Everardus de Jong, oud-PSV-voorzitter en oud-Philips-topman Harry van Raaij en Fortis-econoom Aline Schuiling. Journalist Paul van Liempt analyseerde de fenomenen stapelen en laatbloeien, waarvoor hij sprak met SER-voorzitter Alexander Rinnooy Kan en voorzitter van de mbo-raad Jan van Zijl. En hij tekende de persoonlijke verhalen op van de vijftien mannen en vrouwen die de Nederlandse droom met verve gestalte gaven. Samen vormen ze een pleidooi voor beter onderwijs en herstel van de Nederlandse droom.